Afgelopen Dinsdag vroeg uit de veren, droog weer, dus op de fiets naar de Oosterparkweg. Martin was ook weer aanwezig wat resulteerde dat ik werd ingewijd in het professioneel verwijderen van onkruid. Eerst een container vullen met een mengsel van water en een onkruidonvriendelijke(mooi woord) vloeistof. Dit gewicht van ca 15 kg op je rug hijsen en platspuiten die hap. Nadeel is dat met afhangende schouders de riem ook de neiging heeft om af te zakken. Vier containers leeggespoten. Ben benieuwd naar het uiteindelijk resultaat. De geluiden van grasmaaien, bosmaaien en bladblazen om mij heen bevestigde het gevoel “Hier wordt gewerkt”.
Woensdag al vroeg naar de golf om te oefenen voor de competitie. Ging wel aardig, wat balletjes uitgeprobeerd en ook gekeken hoe anderen het deden.
Heb geprobeerd om Tom te imiteren. Hij roept bij veel geslagen ballen die onderweg zijn-Oh wat is die mooi- en ja veel vallen er inderdaad. Dus ook maar eens proberen of de ballen ook naar mij luisteren. Heb moeten aanvaarden dat ik ongehoorzame ballen heb.
Tussen de rondes door koffie genuttigd en geluisterd naar de gesprekken om mij heen. Soms worden er wereldproblemen in een handomdraai opgelost en soms gaat het over” koetjes en kalfjes”. Een heel herkenbaar en sociaal samenzijn.
Over de Woensdagavond moet en wil ik kort zijn. Wat een ramp. Mijn enigszins opgekrikte gemiddelde naar de maan en nog verder. Eens te meer is mij gebleken dat baan 4 voor mij een HORRORBAAN is. Hoe ik ook mik, het gaatje van de hindernis verplaatst steeds zijn positie. Met de staart tussen de benen afgedropen naar huis.
In het weekend toch weer 2x wezen spelen. Ging wel aardig. Wat wel opviel dat ballen harder gaan rollen. Zowel de banen als de ballen zijn warmer is mij verteld. Wat is het toch een ingewikkeld spelletje waarbij een hoop komt kijken. Hierover later meer.
Peet van Hengel